Avrupa Rafinerilerinin Yeşil Hidrojen Yükselişi
Avrupa Rafinerilerinin Yeşil Hidrojen Yükselişi
Avrupa Birliği’nde (AB) yeni düzenlemeler, yüksek maliyetler nedeniyle duraksayan yeşil hidrojen projelerini canlandırmak için umut vadediyor. Wood Mackenzie’nin yeni Horizons raporuna göre, Avrupa rafinerileri, 2030 yılına kadar mevcut karbon yoğun hidrojen üretiminin yaklaşık %30’unu değiştirerek yılda yaklaşık 0.5 milyon ton yeşil hidrojen talebi yaratacak. Rafinaj sektörü, amonyak ve metanol üretimiyle birlikte küresel hidrojen talebinin %98’ini oluşturuyor ve AB’nin Yenilenebilir Enerji Direktifi (RED III) yeşil hidrojeni mavi hidrojene tercih ederek proje gecikmelerini ve iptallerini en aza indirmeyi hedefliyor. Bu, rafinerilerin karbonsuzlaşma sürecinde önemli bir rol oynayabileceğini gösteriyor.
Rafinerilerdeki Karbonsuzlaşma Fırsatları
Avrupa rafinerileri, karbon salımını azaltmak için yeşil hidrojene yöneliyor ve bu süreçte önemli yatırımlar yapıyor. Rapora göre, 6 milyon ton/yıl düşük karbonlu hidrojen kapasitesinin nihai yatırım kararına (FID) bağlandığı projelerde, Avrupa rafinerileri 5 milyar ABD dolarından fazla sermaye taahhüt etti. EU Hydrogen Bank açık artırma sonuçları, rafinerilerin düzenleyici zorunlulukları karşılamak için kg başına ortalama 9.23 ABD doları gibi yüksek fiyatlar ödemeye istekli olduğunu gösteriyor; bu, Wood Mackenzie’nin rafineri odaklı projeler için 7.04-8.30 ABD doları/kg maliyet modellemesiyle uyumlu. Son açık artırmalarda yeşil hidrojen maliyetlerinin %18, Almanya’da ise %55’in üzerinde düşmesi, sektördeki ilerlemeyi yansıtıyor.
Denizcilik ve Havacılıkta Uzun Vadeli Potansiyel
Rafineri karbonsuzlaşması kısa vadeli yatırım fırsatları sunarken, denizcilik ve havacılık sektörleri yeşil hidrojen türevleri için büyük uzun vadeli büyüme fırsatları barındırıyor. AB’nin ReFuelEU Havacılık çerçevesi, 2030 yılına kadar jet yakıtı havuzunun %6’sının sürdürülebilir havacılık yakıtlarından, bunun %1.2’sinin yeşil hidrojen bazlı e-yakıtlardan gelmesini zorunlu kılıyor. 2050 yılına kadar sürdürülebilir havacılık yakıtı talebi, bu sektörde yıllık %15’in üzerinde bileşik büyüme oranıyla 8 milyon ton yeşil hidrojene ulaşabilir. Benzer şekilde, FuelEU Denizcilik Düzenlemesi ve Uluslararası Denizcilik Örgütü’nün Net Sıfır Çerçevesi, hidrojen türevli deniz yakıtlarına ilgiyi artırıyor.
Politikalar ve Maliyet Zorlukları
Yeşil hidrojenin yaygınlaşması, maliyetlerin düşürülmesi ve güçlü politika desteğine bağlı. Mevcut AB politikaları, 2030 yılına kadar ulaşım sektörünün enerji kullanımının yalnızca %1’inin yenilenebilir yakıtlar ve biyo-olmayan kaynaklardan (RFNBOs) gelmesini hedefliyor; bu, arzı genişletmedeki zorlukları yansıtan mütevazı bir hedef. RED III’ün ulusal mevzuata yavaş entegrasyonu, AB genelinde proje geliştirmeyi yavaşlatan düzenleyici belirsizlik yaratıyor. Wood Mackenzie’den Murray Douglas, düşük karbonlu hidrojenin geleneksel sektörlerde (rafinaj, amonyak, metanol) ilerleme kaydettiğini, ancak maliyet düşüşleri ve politika müdahalelerinin denizcilik ve havacılık gibi elektrifikasyonu zor sektörlerde talebi artırmak için kritik olduğunu vurguluyor.
Yeşil Hidrojenin Geleceği
Avrupa rafinerilerinin yeşil hidrojen üretiminde veya alıcılığında önemli bir rol oynayabileceği açık, ancak başarının anahtarı maliyet rekabetçiliği ve düzenleyici çerçevelerde yatıyor. Raporda, rafinaj sektörünün yanı sıra küresel olarak amonyak ve metanol üretiminin hidrojen talebinin %98’ini oluşturduğu belirtiliyor. Yeşil hidrojen, karbon salımı yüksek gri ve kahverengi hidrojene kıyasla daha çevre dostu bir alternatif sunuyor, ancak maliyetlerin kg başına 1.50 ABD dolarının altına düşmesi veya karbon fiyatlarının ton başına 100-150 ABD dolarına yükselmesi gerekiyor. Avrupa dışındaki gelişmeler, örneğin Hindistan rafinerilerinin önümüzdeki yıllarda yeşil hidrojen projelerine 23 milyar ABD doları yatırım taahhüdü, küresel ölçekte bu teknolojinin potansiyelini güçlendiriyor.
